با عنايت به نقشى كه علوم انسانى، از جوانب مثبت و منفى در جهت اعتلاء و انحطاط فرهنگى جوامع ايفاء مى‏نمايد، ضرورت دارد كه جامعه و گردانندگان امور اجتماع، بر مضمون و محتواى رشته‏هاى علوم انسانى وقوف داشته باشند. طبيعى است كه براى آگاهى از وضعيت فرهنگى كشور بايد به منابع، كتب و متون آموزشى و درسى رشته‏هاى علوم انسانى، بويژه در سطوح دانشگاهى مراجعه شود، تا از اين ديدگاه به شناخت فرهنگ كشور نايل گردند؛ و با معرفت به مآخذ و سرچشمه‏هاى فرهنگ آموزشى و تعليمى كشور به پيامدهاى فرهنگى آن در جامعه پى ببرند. به بيان ديگر، با شناخت فرهنگ آموزشی و تعلیمی کشور به پیامدهای عملی آن درسطح کلان جامعه که ازاین فرهنگ آموزشی متاثراست، آگاه شوند.

 البته، تكيه بر نقش حياتى علوم انسانى، به معناى انكار تأثير ساير گروه ها و رشته‏هاى مربوطه آنها، در فراز و نشيب‏هاى فرهنگى كشور نيست. بلكه صرفا بيان نقش محورى گروه علوم انسانى نسبت به ساير گروه هاى آموزشى و پژوهشى مى‏باشد. به گونه‏اى كه مى‏توان گفت: منابع، كتب و متون درسىِ دروس رشته‏هاى علوم انسانى در دانشگاه ها، به عنوان آيينه تمام‏ نماى وضعيت علوم انسانى و حتى وضعيت دانشگاه به طور كلى قلمداد مى‏شود.

 هدف كلى اين شورا، نقد و بررسى متون و كتب رشته‏هاى علوم انسانى است، تا از نكات مثبت و منفى آنها مطلع شده و در بهبود امتيازات و رفع نواقص و ايرادات موجود در آن متون بكوشد، واز اين طريق براى بهبود كمى - كيفى و علمى - ارزشى منابع درسى علوم انسانى اقدام نمايد. در اين مسير، كتب نمونه موجود در دروس رشته‏ها را تشويق و ترويج مى‏نمايد و الگوهايى را براى تدوين كتب به منظور رفع خلاء موجود در دروس رشته‏ها، به فراخور هدف و جايگاه آن درس در بدنه رشته مربوطه، ارائه مى‏نمايد.

 به اختصار، هدف شوراى مزبور، دورى از نقص داده‏ها، تحريف وقايع و حقايق، تشتت افكار، مهجورى و لوث ارزش ها و در نتيجه اتلاف اوقات وامكانات مادى و معنوى از يك سو، و نزديكى به شناخت كامل، تفسير واقعى و حقيقى، هدايت و تبلور انديشه‏ها، احياى ارزش هاى انسانى - اسلامى - انقلابى و در نتيجه استفاده احسن از فرصت ها و توان ها از ديگر سو،مى‏باشد. نتيجه مدنظر نيز عبارت از شكوفايى علمى و تجلى ارزش ها و تحقق اصول و آرمان ها، به صورت توأمان است، تا تزكيه و تعليم و تخصص و تعهد، در تعامل و پيوند و نه در تقابل و افتراق قرار گيرند. زيرا هر كدام بدون ديگرى، كارآيى مطلوب را نخواهد داشت. و واضح است كه اگر فقدان علم و تخصص، باعث تأخير در نيل به مقصد و كندى حركت مى‏شود. فقدان تعهد و تزكيه و ارزش و اصول، منجر به هلاكت و نابودى گشته و فاجعه‏بار خواهد بود؛ و تقابل آن دو نيز فراموشى علم و ارزش را به دنبال دارد.